De tweeling Amed en Aziz groeit op in een land in het Midden-Oosten. Ondanks de oorlog die woedt in hun land, beleven de broers een onbezorgde jeugd. Tot het noodlot toeslaat, is de sinaasappelboomgaard van hun vader hun eigen paradijs. Dan komen de grootouders van Amed en Aziz om tijdens een bombardement en blijkt Aziz ongeneeslijk ziek te zijn. De toon is gezet in L’orangeraie, de bedrieglijk eenvoudige roman van de Canadese schrijver Larry Tremblay.

Wat volgt is een ware tragedie. Dorpsoudste Soulayed eist dat één van de twee broers wordt opgeofferd om het bombardement te wreken. Hij moet met een bomgordel de bergen over lopen om zichzelf op te blazen bij een legerbasis. De ouders van de tweeling zien geen andere uitweg en gaan akkoord. Maar wie moet er over de bergen worden gestuurd? Moeder Tamara wil Aziz sturen, zodat ze in ieder geval een zoon overhoudt. Haar man is het daar niet mee eens, want hij denkt dat God daar geen genoegen mee neemt. Maar wat vinden de jongens zelf? En hoe kan de overlevende verder leven nadat zijn broer is opgeofferd?

Het boek leest als een tragedie en dat kan ook wel kloppen, want Tremblay is bekend als toneelschrijver. De roman is al bewerkt tot een toneelstuk met een ijselijk actueel thema. Om het nog actueler te maken: in Canada werd het toneelstuk opgevoerd rond de aanslagen in Brussel van 22 maart 2016. Desondanks doet het verhaal niet erg realistisch aan, daarvoor is het te zeer over the top: de tweeling, de dodelijke ziekte, het is allemaal erg veel. Bovendien blijkt dat de uiteindelijke aanslag ergens anders wordt uitgevoerd met een nog gruwelijker effect dan voorzien.

De personages zijn niet erg uitgediept, waardoor L’orangeraie het beter zou doen als toneelstuk dan als roman. Toch spreekt het een groot publiek aan, want het heeft de Prix des libraires de Québec gewonnen.

Larry Tremblay,  L’orangeraie, Paris, 2016, 153 p.