Het idee is interessant genoeg: puber Flora en haar moeder sturen elkaar berichten via WhatsApp en die berichten vormen samen een verhaal. Een soort moderne briefroman. Bovendien is het taalgebruik van een dertienjarige niet heel ingewikkeld, dus het zou een leuk boek kunnen zijn voor leerlingen die Frans als vreemde taal leren.
Helaas. Moi, ma vie, ma mère en textos van Nathalie Riché en Rosalie Melin is een stomvervelend boek. Anders dan in een brief kun je in een textoje gedachten niet diepgaand uitwerken. Er moet dan wel een heel sterk plot zijn om het verhaal gaande te houden. Riché en Melin hebben ervoor gekozen Flora’s leven vol te stoppen met interessante omstandigheden. Zo spreken Flora en haar moeder elkaar voornamelijk via tekstberichten, omdat Flora’s moeder in verre buitenlanden werkt. Intussen is dochterlief van 13 meestal alleen thuis. Behalve als ze alleen naar de Verenigde Staten vliegt om haar oma op te zoeken. Daar maakt ze kennis met een meisje dat haar halfzusje blijkt te zijn. Oh ja, ze ontmoet ook haar vader nog, met wie ze nooit contact had gehad. Allemaal buitengewoon geloofwaardig dus.
Wat wel vermeldenswaardig is, is dat het boek is geschreven door een duo: Rosalie Melin is de puberdochter van Nathalie Riché. Het beoogde publiek bestaat uit jongeren. Het is misschien leuk om het boek te lezen om eens te ervaren hoe het is om een echt Frans boek te lezen en te begrijpen.
Nathalie Riché en Rosalie Melin (2018),Moi, ma vie, ma mère en textos, Paris, 224 p.
28 comments
Comments are closed.