Elke rentrée littéraire verschijnt er een nieuwe roman van Amélie Nothomb (geboren in 1966). Nothomb is oorspronkelijk Belgische, maar groeide op in Japan en China en is gewend de wereld van een afstandje te observeren. Ze woont al jaren in Frankrijk, waar ze met haar gothic uiterlijk een bijzondere verschijning is op het literaire toneel.

De roman van vorig jaar heet Frappe-toi le cœur en is een echte Nothomb wat de thematiek betreft: schoonheid, jaloezie en wraak. Hoofdpersoon Diane groeit op bij een moeder die zo jaloers op haar is, dat Diane bij haar grootouders gaat wonen. De jaloezie is wel terecht: terwijl haar moeder Marie mooi en dom is, is Diane prachtig en intelligent. Ze gaat dan ook geneeskunde studeren en is uiteraard een uitmuntend studente. Ze raakt echter volledig in de ban van haar docente cardiologie, die een destructieve uitwerking op haar heeft.

Frappe-toi le cœur–een titel die ontleend is aan een gedicht van Alfred de Musset- is een sprookjesachtig verhaal over moeders die jaloers zijn op hun kinderen. Verwacht geen realistisch, dramatisch relaas; dat is niet Nothombs stijl. Bij Amélie Nothomb vind je hyperbolen en veel dialogen die zijn ontleend aan andere Franse auteurs of schrijvers uit de Oudheid. Haar toon is cynisch, maar soms ook erg gevat en grappig. Haar romans zijn tegelijk heel literair en toegankelijk. Dat was ook de reden waarom ik al haar romans verslond toen in de eindexamenklas zat: ze waren bijzonder, grappig en ik kon ze nog lezen ook!

Niet alle romans van Amélie Nothomb zijn even geslaagd, maar dat is niet zo erg, want er verschijnt toch elk jaar een nieuwe. Frappe-toi le cœur is interessant, maar het stoot mijn favoriete Nothombs niet van de troon. En nu maar afwachten wat de roman van deze rentrée wordt.

 

Amélie Nothomb, Frappe-toi le cœur, Paris, 2017, 180p.